Παντοτινά «έφηβος», ασταμάτητος, χείμαρρος σε θέματα που τον ιντριγκάρουν.
Μια δυνατή προσωπικότητα που σκορπά ενέργεια, πάθος, δημιουργία, έξυπνο χιούμορ και ατάκες που μένουν αποτυπωμένες στο μυαλό σου!! Είτε τον συμπαθήσεις, είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δεν περνά απαρατήρητος, άλλωστε, ο ατελείωτος έρωτας του για τη ζωή δεν κρύβεται, μεταδίδεται! Ο Βάσος Αργυρίδης είναι ο άνθρωπος που όταν συναντήσεις, δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ!
Συνάντησα τον Διευθυντή του Παττίχειου Θεάτρου στο Gin Garden στη Λεμεσό για ποτό και απόλαυσα κάθε στιγμή της κουβέντας μας χωρίς να αντιληφθώ πότε πέρασε η ώρα αφού η επανάληψη και οι άσκοπες συζητήσεις δεν είναι το ατού του, κάνοντας πάντα το ένα θέμα να δείχνει πιο ενδιαφέρον από το άλλο
Συνέντευξη στη Μαρίνα Αβραάμ
Φωτογραφίες: Μάριος Ασκάνης
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Gin Garden για τη φιλοξενία
Αγαπάς την καθημερινότητα, προλαβαίνεις να ζήσεις τις στιγμές με τόσες υποχρεώσεις και τρέξιμο;
Κάποιες φορές αγαπώ την καθημερινότητα μου, κάποιες τη μισώ. Αγαπώ την καθημερινότητα γενικότερα και περισσότερο τα απλά, καθημερινά πράγματα. Αυτά δίνουν και τις πιο έντονες στιγμές. Κάποτε πεθυμάς τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να ζούμε και προσωπικά, ζω τις στιγμές. Δεν θέλω να αναβάλω κάτι που θεωρώ ότι πρέπει να το κάνω τωρά ακόμη κι αν είναι για μια μπύρα. Μπορεί να αφήσω και δουλειά για να πάω, για να ζήσω εκείνη τη στιγμή, γιατί το γουστάρω, γιατί δεν θέλω να το προγραμματίσω μετά από ένα μήνα. Νομιζω πως ένας άνθρωπος που ζει τις στιγμές, ζει αιώνια. Ο πλούτος που σου δίνουν οι στιγμές είναι μεγάλος. Και με αυτό εννοώ την συναναστροφή και την επαφή με τους ανθρώπους. Δεν θα με δεις να κάθομαι για δύο ώρες και να ρεμβάζω τη θάλασσα, δεν είμαι αυτός ο τύπος. Θέλω επικοινωνία.
Αισθάνεσαι ερωτευμένος με τη ζωή;
Είμαι ερωτευμένος με τη ζωή και νομίζω πως πλέον έπεισα και τη ζωή να με ερωτεύεται. Θα στεναχωρηθώ που θα φύγω. Το ξέρω αυτό το πράγμα.
«Το πολυτιμότερο περιουσιακό μας στοιχείο είναι ο χρόνος».
Τι είναι η ζωή; Χρόνος! Άσε που εγώ θεωρώ πως το μεγαλύτερο αγαθό που έχουμε μετά την υγεία μας, είναι ο χρόνος. Το πιο πολύτιμο περιουσιακό μας στοιχείο είναι ο χρόνος. Με ποια έννοια; Όλοι παλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να το συνειδητοποιούμε για να κερδίσουμε χρόνο. Ακόμη και τα λεφτά που κυνηγούμε, τι θες να αγοράσεις, χρόνο!
Ο χρόνος καθοδηγεί τη ζωή μου. Ειδικά την ώρα που θέλεις να κάνεις κάτι και μην πάει το μυαλό σου στα μεγαλεπίβολα σχέδια, τα οποιαδήποτε, μικρά ή μεγάλα σχέδια. Τα πάντα είναι χρόνος.
«Η μη πραγματοποίηση, η μη ολοκλήρωση ενός έρωτα, ενός ονείρου, στοιχίζει»
Με τρομάζει η μη πραγματοποιήση ονείρων εμένα και των ανθρώπων που αγαπώ. Των παιδιών μου κυρίως που ξέρω ότι θα ήθελαν να κάνουν κάποια πράγματα. Η μη πραγματοποίηση, η μη ολοκλήρωση ενός έρωτα, ενός ονείρου, στοιχίζει. Όταν κάτι δεν σου βγαίνει, αυτό στοιχίζει. Μπορεί κάτι να μην είναι προτεραιότητα. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν το θέλεις. Οι επιθυμίες δεν βάζουν σειρά, δεν είναι ένα πλάνο, μια συνταγή. Οι επιθυμίες αλλάζουν θέση, πάνε πάνω και κάτω. Είναι διεργασία του χρόνου με το σώμα, τη ψυχή, το πώς ξύπνησες. Παρόλο που μου αρέσει και η φιλοσοφία του όταν γουστάρεις πολύ κάτι, να το κάνεις!
«Έχω κλάψει. Αγαπώ να ζω κοντά σε πράγματα που με συγκλονίζουν»
Έχω κλάψει στη ζωή μου για πράγματα που ο άλλος αν με εβλεπε, μπορεί να γελούσε. Τι με ταράζει; Αγαπώ να ζω κοντά σε πράγματα που μπορεί να με συγκλονίσουν, να με συνταράξουν. Να με συγκινήσουν! Μπορεί να δακρύσω από χαρά. Πολλές φορές συγκινείσαι χωρίς να συμμετέχεις. Μπορεί να συνταραχτώ χωρίς να έχω άμεση συμμετοχή, να είμαι απλός παρατηρητής.
Το μυαλό σου δεν σταματά ποτέ να τρέχει;
Σκέφτομαι σχεδόν συνέχεια, όμως κάποιες στιγμές, το μυαλό, σταματά. Και κάποτε εγώ πατώ το κουμπί να σταματήσει. Το σώμα, το πνεύμα και η ψυχή, συνυπάρχουν αλλά κάποτε το ένα φεύγει από το άλλο. Και η κάθε διεργασία, τροφοδοτεί και άλλα πράγματα. Ποτέ μια σωματική διεργασία δεν είναι μόνο σωματική. Μπορεί το βιολογικό κομμάτι, το σώμα να έχει τον πρώτο ρόλο, αλλά τροφοδοτεί τα υπόλοιπα. Δεν είπες ποτέ σου, θέλω να είμαι καλά; Ή είμαι καλά, τωρά! Και μπορεί απλά να απολαμβάνεις μια λεμονάδα, να καπνίζεις, που το κάπνισμα σου κάνει κακό, όμως είσαι καλά.
«Ζούμε με την τύχη ή την ατυχία της ερμηνείας της δουλειάς μας από τρίτους»
Μην θεοποιείτε τους καλλιτέχνες. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι. Με την καθημερινότητα μας την οποία εγώ λατρεύω. Με τα πεζά μας που επίσης αγαπώ. Εγώ τα πεζά μου, τα θέλω. Δεν είμαστε σε μια διαρκή ονειροβασία. Το να σκέφτεσαι διαφορετικά, αυτό το κουβαλάς σαν άνθρωπος. Μπορεί πολύ απλά η Τέχνη να στο ενισχύει. Ιδιαίτερα στο χώρο της μουσικής που είναι μια Τέχνη αέρας, που δεν μπορείς να την πιάσεις. Οι συνθέτες και οι θεατρικοί συγγραφείς, έχουμε μια άδικη ιδιαιτερότητα σε σχέση με έναν ζωγράφο, σκηνοθέτη κινηματογράφου ή γλύπτη. Δεν ελέγχουμε το αποτέλεσμα του έργου μας. Εγώ γράφω τη μουσική, όμως η ορχήστρα, οι μουσικοί, δεν ξέρουν πώς το άκουγες εσύ μέσα σου. Υπολογίζουν. Ζούμε με την τύχη ή την ατυχία της ερμηνείας της δουλειάς μας από τρίτους.
«Το Παττιχειο Λεμεσού θέλω να φτάσει σε μια φάση που την έχω δει μπροστά μου, είναι το όραμα μου»
Ο κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει ένα έργο και μπορεί να έχει, μπορεί όμως και να μην έχει ένα όραμα. Προσωπικά, εγώ έχω ένα όραμα για το Θέατρο. Θέλω να φτάσει σε μια φάση που την έχω δει μπροστά μου. Aκόμα και η εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση, η λειτουργία και άλλα πολλά. Είναι το όραμα μου αυτό. Όμως το όραμα είναι μεγαλύτερο απο το στόχο. Μακάρι να το δω έτσι και μετά από εμένα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το υλοποιήσω εγώ. Το όραμα πρέπει να είναι πάνω από το εγώ μας. Οραματίζομαι αυτό το θέατρο να διαθέτει Α, Β, Γ. Εγώ θα τα προτείνω αλλά οι προτάσεις και τα οράματα, μένουν κάτω. Για κάποιους μπορεί να ακουστούν υπερβολικά. Μπορεί ο επόμενος άνθρωπος να τα υλοποιήσει, μπορεί όμως και να τα αλλάξει όλα.
«Η ομορφιά δεν εξυπηρετεί τους πάντες»
Τα πλάνα είναι με στοιχεία περιορισμού. Η πολιτεία πρέπει να καταλάβει, που το γνωρίζει βέβαια, ότι ο πολιτισμός δεν είναι μια επικερδής επιχείρηση. Ο πολιτισμός είναι όπως την Παιδεία. Είναι επένδυση στην κοινωνία, κάνουμε καλύτερους ανθρώπους. Ο Ντοστογιέφσκι κάποτε είπε πώς μόνο η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο. Νομίζω είναι ότι πιο επίκαιρο. Η ομορφιά βέβαια δεν σημαίνει ότι εξυπηρετεί τους πάντες, αφού υπάρχουν κάποια ιερατεία που δεν τα εξυπηρετεί καμιά ομορφιά, παρά μόνο το κέρδος.
«Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι με ευαισθησίες»
Εάν μιλούμε από τη θέση ενός ανθρώπου που διαχειρίζεται ένα θέατρο, σίγουρα ανοίγουμε τις πόρτες μας και προσκαλούμε νέους ανθρώπους καλλιτέχνες που έχουν να δείξουν κατά την άποψη μας κάτι ενδιαφέρον και καινούριο, να το κάνουν. Εμένα προσωπικά, πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι και μπορώ να ξεχωρίσω έναν ταλαντούχο άνθρωπο, με την πιο πλατια της έννοια. Έναν άνθρωπο με ευαισθησίες και φροντίζω να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που έχουν ευαισθησίες. Έχουμε μια διαφορά γενιάς που έχει άλλάξει κάποια πράγματα καλύτερα για αυτά τα παιδιά. Εγώ όταν τέλειωσα το 86 και επέστρεψα από τη Μόσχα, ήμουν μόνος μου. Δεν είχα συναδέλφους να παίξω μουσική. Ήθελα να κάνω συναυλία και δεν έβρισκα μουσικούς. 15 χρόνια μετά, ευτυχώς, υπάρχει πληθώρα εξαιρετικών μουσικών, παιδιών που σπουδάσαν.
«Είδα με τα μάτια μου ότι αρκετός κόσμος ήρθε για πρώτη φορά στο θέατρο»
Το όπλο είναι ο κόσμος. Είναι οι άνθρωποι. Οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί και οι θεατές. Στο Παττίχειο προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να παντρέψουμε 2-3 κόσμους. Αισθητικής, απαιτήσεων και ο πήχης μπορεί να ανεβαίνει και να κατεβαίνει. Είναι πρώτα από όλα σημαντικό να φέρεις τον κόσμο στο θέατρο. Είδα με τα μάτια μου ότι αρκετός κόσμος ήρθε για πρώτη φορά στο Θέατρο. Εάν πραγματοποιήσεις ένα γκάλοπ στη Λεμεσό, θα ξαφνιαστείς με το αποτέλεσμα. Όταν είσαι στη σκηνή, κάτω υπάρχει ένα απρόσωπο ακροατήριο. Ο πήχης είναι εκεί. Εμείς είμαστε ένα ανοιχτό θέατρο και φέραμε κοντά μας τους ντόπιους πολιτιστικούς φορείς και ονόματα και μαζί τους χτίσαμε παραγωγές.